بررسی واحدهای تبدیل کاتالیستی با احیا مداوم در صنعت نفت

فرآیند تبدیل کاتالیستی را می توان فرآیندی با اهدافزیردانست :

1-                 تولید بنزین با عدد اکتان بالا

2-                 تهیه آروماتیکها برای صنایع پتروشیمی

3-                 تولید هیدروژن برای مصارف صنعتی از قبیلهیدروکراکینگ و گوگرایی

معمولاً خوراک نفتا جهت حذف ناخالصیهایی که مانع انجامواکنشهای مفید شده و یا سبب مسمومیت کاتالیستهای ریفرمینگ می شوند ، تصفیههیدروژنی میگردد. خوراک نفتا یا بطور مستقیم از واحد تقطیر نفت خام بدست میآید ویانتیجه واکنشهای محصولات نفتی سایر واحدهای پالایشی نظیر واحد آیزوماکس میباشد.بطور کلی کاتالیست مورد استفاده این فرآیند معمولاً داری کمتر از یک دهم درصد فپلاتین در ترکیب با یک ف نجیب دیگر برپایه آلومینا میباشد. در فرآیند تبدیل کاتالیستی معمولاً از کاتالیستهای هتروژنفی پلاتین – رنیوم بر پایه اکسیدآلومنیوم ( Pt - Re / Al₂O₃)استفاده میشود. کاتالیستهای هتروژن فی از دو بخش پایه و ف تشکیل شده اند کهف همان عنصر فعال کاتالیست و پایه اغلب نقش نگهدارنده ف اصلی را به عهده داردنفتا به طبقه ای از سوخت مایع هیدروکربنی با فراریت و اشتعال پذیری بالا گفتهمیشود که در برج تقطیر پالایش نفت خام بین گازهای سبک مثل ال پی جی و نفت سفیدقرار میگیرد. بخش عمده میعانات گازی یعنی نفتی که از چاه گاز برداشت میشود، نیز ازنفتا تشکیل شده است. این سوخت مایع از قطران ذغال سنگ نیز قابل استحصال است. صنایعشیمیایی و پتروشیمی خریدار اصلی نفتا هستند که از آن به عنوان خوراک تولید فرآوردههای مختلف پتروشیمی از جمله حلال ها و رقیق کننده ها، مواد اولیه پلاستیک، الیافمصنوعی و الکل های صنعتی استفاده میکنند. برای مثال بخش عمده تینرهای رنگرزی ازنفتا تشکیل میشود و بیشتر ترکیب های پلاستیکی اتیلنی با نفتا ساخته می شوند همچنینبا استفاده از فرآیندهای کاتالیستی میتوان نفتا را به بنزینهای اکتان بالا و سوختهای نفتی دیگر تبدیلکرد. خوراک فرآیند تبدیل کاتالیستی را معمولاً نفتای سنگین تشکیل میدهدکه شاملچهار گروه هیدروکربنی پارافین، اولفین، نفتن و آروماتیک(PONA) می باشد.

2-    مروری برتاریخچه و مطالعات انجام شده

پس از جنگ جهانی اول به سبب گسترش و پیشرفت صنایع وتقاضای روبه رشد انرژی و محصولات نفتی دانشمندان پالایش نفت، بتدریج با وارد کردنفرآیندهای شکست مولکولی، بالابردن کیفیت و کمیت محصولات و فرآورده های مختلف نفتیرا هدف خود قرار دادند و در این امر به موفقیت های بزرگی دست یافتند. کراکینگحرارتی که به عنوان کراکینگ شوخوف نیز شناخته می شود ، در سال 91 میلادی توسطمهندس روسی به نام ولادیمیر شوخوف معرفی شد .  سپس این فرآیند توسط یک مهندس آمریکایی به نامویلیام برتن در سال 1913 اصلاح گردید. این فرآیند به زودی در صنعت پالایش نفت موردتوجه قرار گرفت تا آنجا که بین سالهای 1920 تا 1935 میزان بنزین تولیدی از طریقکراکینگ حرارتی به دو برابر مقدار تولید بنزین از نقطیر نفت خام رسید به مرور زمانکارشناسان توانستند توسط کراکینگ کاتالیزوری ، بنزین مرغوب تری در مقایسه باکراکینگ حرارتی تولید کنند. روش کراکینگ کاتالیزوری در سال 1923 میلادی توسط مهندسفرانسوی بنام اوژن هودری ارائه گردید و اولین واحد صنعتی آن در سال 1936 در آمریکاتوسط شرکت هودری ساخته شد. بدین ترتیب تا سال 1940 میلادی عدد اکتان بنزین یا توسطفرآیند کراکینگ کاتالیزوری هودری و یا به کمک برخی افزودنیهای اکتان افزای رایجنظیر ایزواکتان و یا تترا اتیل سرب افزایش داده میشد. تا سرانجام در سال 1940میلادی دکتر ولادیمیر هانسل روسی پژوهشگر مهندسی شیمی شاغل در شرکت یو اوپی آمریکابرای نخستین بار فرآیند تبدیل کاتالیستی نفتا را با استفاده از کاتالیست حاویپلاتین ابداع و ارائه نمود. اما پلاتین یک ف بسیار گرانقیمت و نایاب بود که فقطدر روسیه و جنوب آفریقا یافت می شد لذا استفاده از این ف به عنوان کاتالیست درمقیاس صنعتی مقرون بصرفه اقتصادی نبود. دکتر هانسل پس از تحقیقات بسیار در سال1947 میلادی پیشنهاد استفاده از ذرات ریز ف پلاتین بر روی سطح پایه اسیدیآلومینا را جهت انجام واکنشهای شیمیایی در راستای بهینه سازی و ارتقای عدد اکتانبنزین ارائه نمود. او نشان داد که کاتالیستی با ترکیب یک صدم درصد پلاتین بر رویسطح آلومینا قادر به حفظ فعالیت و پایداری خود در فرآیند تبدیل کاتالیستی نفتا و ارتقایعدد اکتان میباشد.

امکان سنجی استفاده مجدد از آب اصلاح شده ی تصفیه

متن و دعای هفتم صحیفه سجادیه

گذری کوتاه بر واحدهای تبدیل کاتالیستی با احیای پیوسته